ผมตื่นขึ้นมาประมาณตอนบ่าย 3 โมงกะว่าจะเดินทางไปภูทอกก่อน และก็เปิดจีพีเอสให้นำทางไปภูทอก วิ่งจากบึงกาฬไปทางอำเภอศรีวิไล อันนี้แหละครับผิดถนัดเนื่องจากจีพีเอสพาผมหลงทางไปภูสิงห์แทน ส่วนใหญ่เป็นทางเปลี่ยนยิ่งเข้าไปลึก็ยิ่งเป็นดงยางไม่มีบ้านคนเลยจะมองหาคนถามทางก็หาไม่เจอ เพราะมีแต่ดงดางแต่ผมก็ดันทุรังขับตามจีพีเอสดุ่ม ๆ ไปเรื่อย พอไปถึงภูสิงห์ (ไอ้เราก็นึกว่าภูทอกคนไม่เคยมานี่นา) กะจะไปถามพระภิกษุสงฆ์ด้านล่างเป็นสำนักสงฆ์ก็ไม่เจอใคร เจอแต่ไอ้ตูบสองตัววิ่งตามไปมา จึงตัดสินใจขับรถเก๋งใช้เกียร์ออโต้ขึ้นไปบนภูสิงห์ เกือบเอาชีวิตไปทิ้งซะแล้ว (คนไม่เคยไปอย่าขับรถขึ้นภูสิงห์นะครับ โดยเฉพาะรถเก๋ง ไม่ชำนาญทางอาจตกเขาได้ จะเล่าให้ฟังต่อนะ) ถึงทางจะลาดยางก็จริง แต่ทางเล็กชันมาก รถสวนทางได้ยาก และทางเป็นโค้งหักศอกหลายช่วง ใจหายไปอยู่ตาตุ่มนึกว่ารถจะจอดสนิทกลางทางเสียแล้ว ในใจก็ภาวนาอย่าให้รถสวนทางมาเลย ด้านบนจะมีที่พักรถหน่อยหนึ่งผมรีบจอดรถแล้วลงมา เดินไปถูทางอีกยังมีอีกเหรอวะเนี่ยะ แต่ผมคิดว่ามาจะถึงแล้วยังไงก็ต้องไปให้ถึงจึงวิ่งขึ้นไปต่อทันที ข้างบนเป็นหน้าผาสูงชัน มีลิฟสามารถพาขึ้นไปได้แต่เนื่องด้วยไม่รู้จะขึ้นยังไงไม่มีเจ้าหน้าที่ประสานงานเลย ตัดสินใจถ่ายภาพแล้วลงมาด้านล่างทันที ไอ้ตูบสองตัวที่อยู่ด้านล่างวิ่งตามมาให้กำลังใจผมตลอดขนมที่ซื้อไว้เลยให้ไอ้ตูบฟาดซะไม่เหลือ ตอนลงผมค่อย ๆ หย่อนลดทีละน้อย ๆ เพราะกลัวไถลลื่นตกไหล่เขา พอลงมาได้ถึงจะเห็นมีรถกะบะอีกคันน่าจะขึ้นมาตามดูผมมั๊งว่าขึ้นไปได้ยังไง แล้วตาก็เหลือบไปเห็นคนพม่ากรีดยางพอพูดไทยได้เขาบอกไม่ใช่ภูทอก เป็นภูสิงห์เอ้าจีพีเอสหลอกตูอีกแล้วเหรอเนี่ยะ เฮ้อกลับดีกว่า
ระหว่างทางกลับก็เห็นคนเต็มทางไปหมดเขาทำอะไรกันหนอ สงสัยจริงเลยลงไปดูชาวบ้านกำลังแข่งบั้งไฟ คนมาดูกันเต็มไปหมด พระก็มีสงสัยจะมาดูบั้งไฟกันแน่ ๆ เลย ชาวบ้านที่นี่ส่วนใหญ่จะมีการพนันขันต่อ และมาเชียร์บั้งไฟหมู่บ้านตนเอง ผมก็เสียว ๆ เหมือนกันไม่กล้าเข้าไปใกล้ ๆ เพราะเห็นข่าวถึงความอันตรายของบั้งไฟจึงนั่งห่าง ๆ ไกล ๆ ดีกว่า บั้งไฟที่ทำส่วนใหญ่จะมีสูตรใครสูตรมันส่วนการปล่อยขึ้นฟ้าคราวนี้ได้เห็นกับตามันขึ้นสูงจริง ๆ สูงจนไปสุดข้างบน แต่การแข่งขันเขาจะใช้วิธีการนับใครนานกว่าก็ชนะหนะ
ไม่ไกลนักผมก็มาถึงบึงโขงหลงจนได้ฮะฮ่า ที่จอดรถหาไม่ยากแต่ละที่ก็จะปักป้ายร้านอาหารไวตลอดเรียบหาดส่วนใหญ่แล้วถ้าเป็นนักท่องเที่ยวต่างจังหวัดอย่างผมจะงงหน่อย เพราะหาดไม่ได้อยู่ติดริมถนน เพราะพื้นที่ส่วนใหญ่เป็นที่เอกชน การจะเข้าไปนั้นส่วนใหญ่เป็นที่ของร้านอาหาร ผมอาสัยขับรถตามคันหน้าเขาเลี้ยวผมเลี้ยวตาม จนเจอที่จอดรถติดริมบึงโขงหลง ผมเดินลัดเลาะริมบึงโขงหลงมีแต่ร้านอาหารเต็มไปหมด เป็นร้านั่งแค่ยื่นเข้าไปในบึงโขงหลง มีหลายร้านนับไม่ถูกผมเลือกดูร้านที่มีคนเยอะ ๆ คิดว่าร้านพวกนี้อาหารน่าจะถูก หรือไม่ก็รสชาติอาหารคงอร่อยแน่ ๆ จึงเดินไปหาโซนที่มีคนนั่งเยอะ ๆ ดีกว่า
ทั่วโลก annaontour
